Kudrynki - Kurzyniec

Uwaga! Ze względu na bezpośrednie sasiedztwo granicy należy zachować szczególną ostrożność oraz posiadać przy sobie dowód toźsamości!

Mapka trasyZe śluzy idziemy piaszczystą drogą w kierunku południowo-wschodnim i po przejściu około 1 km dochodzimy do kaplicy i cmentarza na skraju wsi Rudawka1. Przez wieś szlak prowadzi szosą asfaltową. Po drodze mijamy budynek dawnej szkoły, gdzie obecnie mieści się ekspozycja poświęcona przyrodzie i mieszkańcom tej części Puszczy Augustowskiej.

 

 
 

Przy końcu wsi znaki wiodą piaszczystym traktem w kierunku Wołkusza2. Jeżeli porzucimy na chwilę szlak i skręcimy w pierwszą, polną drogę za granicą wsi, dojdziemy do granicznej, obecnie zdewastowanej Śluzy Kurzyniec3. Rozlewiska po lewej stronie od śluzy porastają zbiorowiska roślin szuwarowych:

  • zbiorowiska trzciny i pałek,
  • zbiorowiska turzyc,
  • zbiorowiska manny mielec,
  • zbiorowiska skrzypu bagiennego.

W oczkach wodnych znajdują się zbiorowiska rzęs i osoki aloesowatej.

Po prawej stronie znajdują się liściaste lasy bagienne (olsy) i lasy łęgowe z typową dla nich roślinnością. W drzewostanie występuje olsza czarna z pojedynczą domieszką wierzby kruchej (w łęgu). Warstwa krzewów zbudowana jest z wierzb krzaczastych - łozy i wierzby uszatej oraz porzeczki czerwonej i czarnej. Na obrzeżu widać sporadycznie drzewa czeremchy (jest to charakterystyczna cecha łęgów, że krzewy przyjmują formy drzewiaste). Roślinność w lasach łęgowych złożona jest głównie z ziół i ziołorośli (wysokich rozrośniętych roślin zielnych). Drzewa i krzewy oplecione są chmielem.

Wzdłuż kanału, a właściwie rzeki Czarna Hańcza przebiega granica z Białorusią. Skarpy rzeki porastają fragmenty lasu ze starymi drzewami o ciekawych kształtach (np. grupa starych sosen w wieku około 150 lat, o wymiarach od 240 cm do 270 cm, oraz pięknie rozwidlona na wysokości około 120 cm sosna w kształcie liry - obwód jej pnia wynosi 310 cm, jest to więc drzewo pomnikowe oraz samotnie stojący dąb o okazale rozwiniętej i nisko osadzonej koronie - średnica około 24 kroków, obwód pnia 315 cm).

W skarpie nadrzecznej zbudowanej z pylastych piasków wodnolodowcowych, spotykaliśmy nory lęgowe zimorodka. Należy on do rzadkich ptaków preferujących wody o dużej czystości; w okresie lęgowym (od czerwca do sierpnia) składa 5-8 jaj w długich (do 2 m) norach. Zimą migruje w pobliże dużych, nie zamarzających rzek i jezior.

Po drugiej stronie (tzn. po stronie białoruskiej) rozciąga się szeroki pas trzcinowisk. Prawdopodobnie są tam żeremia bobrów, ponieważ wzdłuż ścieżki można obserwować wyjścia i nory przejściowe tych ssaków. Po stronie polskiej wzdłuż Kanału ciągnie się szeroki pas roślinności szuwarowej, głównie pałki, trzciny i sitowia. Powyżej przeważa roślinność szuwarowa typowa dla olsów i łęgów. Występują tam liczne krzewy tj. szakłak, kalina, wierzba, suchodrzew, kruszyna, podrosty olszy czarnej. Całość jest silnie porośnięta chmielem. Nad samym Kanałem występują, rośliny chronione: wawrzynek wilczełyko (bardzo licznie) oraz storczyki - listera jajowata, storczyk krwisty, a skarpy otaczające dawny zbiornik śluzy porastają murawy kserotermiczne z rozchodnikiem, macierzanką, dziurawcem, zawciągiem, szczotlichą. Występuje tam chroniona sasanka łąkowa.

Na terenie zniszczonej śluzy, do której wiedzie alejka zabytkowych drzew, kończymy naszą, wędrówkę na trasie trzeciego odcinka szlaku dydaktycznego "Bocianisko". Osoby zainteresowane powrotem do Mikaszówki mogą wsiąść do autobusu na przystanku w Rudawce, w odległości około 1500 metrów. Pozostałych oczekują kolejne odcinki ścieżki, prowadzące do miejscowości Wołkusz.